9 februari.

Eindelink weer even tijd om een verhaaltje te schrijven.

Daar hebben we de afgelopen dagen geen tijd voor gehad, zoveel gezien en gedaan dat we 's avonds vermoeid op ons bed ploften.

Zaterdag 6 februari naar de Doubtful sound, vroeg opgestaan om in Manapouri met de cruise te beginnen.

Om 8.30 uur vertrok de boot over Lake Manapouri naar de waterkrachtcentrale, waar we een rondleiding kregen, daar vandaan met de bus over de Wilmott pass (670 m.) nar de Doubtfull sound.

Voordat we aan boord gingen, ons flink ingespoten met anti-Sandfly.

De tocht over Lake Manapouri begon somber, de zon probeerde wel erdoor heen te komen.

Eenmaal bij de waterkrachtcentrale volop zon en warm en heel, heel veel 'Sandfly's'.

Blijven bewegen is de enige remedie. De excursie naar de waterkrachtcentrale was interessant, gelukkig hadden ze een Nederlandse vertaling, degene die de rondleiding deed was maoilijk te verstaan.

De tocht met de bus, over een gravelroad was mooi en stoffig, het had al 21 dagen niet geregend, wat heel bijzonder is in de Doubtfull sound ( het regent daar 200 dagen per jaar, 7000 mm).

De tocht over de Doubtfull sound viel achteraf een beetje tegen, geen steile hellingen van de rotswanden, geen dolfijnen gezien.

Het was wel een gezellige tocht mede door een ander echtpaar, waar we de gehele tocht zeer geanimeerd mee hebben gepraat.

's Avonds geen puf om te koken, we waren rond 18 uur terug op te camping, heerlijk uit eten geweest.

Zondag 7 februari s'Middags naar de Glowworm Caves, samen met Dinnie en Willem uit Oostzaan.

We gaan eerst met de boot over Lake Te Anau naar de ingang van de grot, waar we uitleg krijgen over de grot en het ontstaan van 'Glowworm'.

De larve, van een mug, geven licht in het donker.

Een leuke middag, goed uitgekozen want vandaag was het een mindere dag, veel wind en bewolking en af en toe en spatje.

Terug op de camping samen wat gedronken en later met zijn vieren naar de Chinees, niet ver van de camping.

Heerlijk, anders van smaak, maar lekker.

Maandag 8 februari, weer vroeg op, rond 6.30 uur om op tijd de excursie over de Milford sound te doen. De weg ernaar toe is 120 km., ongeveer 2½ uur rijden.

Wij besloten om op terug weg foto's te maken, mede ook voor het licht, andere zonstand.

In het begin vonden we de weg saai, later werd het spectaculairder en de zon kwam eindelijk door.

Eenmaal in de Milford sound stralend mooi weer en Wim had een zeilschip geboekt om door het fjord te varen, nostalgisch.

Om 10.30 uur vertrokken we en de tocht was schitterend, steile wanden van 700 t/m 1700 m. hoog, puur graniet.

Zeehonden gezien, mooie vogels maar helaas geen dolfijnen.

De boot voer zelfs de Tasmanzee op om de dolfijnen te zoeken.

De terugweg is toch bijzonder, nu de zon scheen op de bergen en de verschillende landschappen.

Weer een zeer indrukwekkende dag, een stille camping opgedraaid om even tot rust te komen van de afgelopen dagen.

Dinsdag 9 februari van Manapouri tot Invercargill gereden over de Clifden Blackmount road, langs een hele oude 'Hanging Bridge'uit 1899.

Een afwisselend landschap, lijkt op Schotland (wonen hier ook veel Schotten).

Riverton aangedaan, de oudste stad van het Zuidereiland, kon helaas niks ouds herkennen aan deze stad.

Door Invercargill naar Bluff, geinformeerd over Stewart eiland.

Besloten om dit niet te doen, ivm de weersomstandigheden de aankomende dagen niet best zijn.

Op een Top 10 camping gaan staan in Invercargill voor internet verbinding.

(kosten $5,00 = ± € 2,50 voor een uur).